19, 16, 15 i 13 …

Pewnie zastanawiacie cię co oznaczają te liczby, czytając ten post stopniowo sprawa się wyjaśni. Paulina posunęła mi kilka tematów o których chętnie by przeczytała wiec postanowiłam dzisiaj napisać na jeden z nich. Dzisiejszy post będzie dotyczył mojego związku począwszy od poznania poprzez zaręczyny i ślubu.

19 – w czerwcu minie właśnie tyle lat o czasu naszego zapoznania, mój Grzegorz miał wtedy niespełna 19 lat a ja 23 prawie skończone. Bliżej o tym jak się poznaliśmy możecie przeczytać w poście pt. Prawie 18 lat (niestety kolega dzięki któremu się poznaliśmy zmarł w październiku 2019 roku). W taki więc sposób dowiedzieliście się co znaczy liczba 19.

A co oznacza 16 to także liczba lat jaka minęła on naszych zaręczyn. Było to 25 grudnia 2004 roku, nie był to jakiś bardzo szczególny dzień w takim sensie, że nie było tradycyjnych oświadczyn, z rodzicami, zapytaniem o „rękę” i takich tam wszystkich z tym związanych tradycji, wcześniej pierścionek wybieraliśmy razem (twierdził że tak będzie bezpieczniej bo nie był pewny czy mi się spodoba), nie planowaliśmy ślubu i wesela, po prostu stwierdziliśmy że jesteśmy już razem 3,5 roku i postanowiliśmy zrobić kolejny krok. Pierścionek mam do dnia dzisiejszego nie zawsze go zakładam bo pasuje tylko na palec z obrączką, ale czasami noszę.

W nowym roku nastąpiło wiele zmian w życiu mojej rodzinny m.in. mama musiała sprzedać mieszkanie, poszła mieszkać do swojego taty, a ja wprowadziłam się do mojej babci, moja siostra była już wtedy mężatką na dodatek w ciąży i mieszkała już na południu Polski. Kochałam bardzo moją babcię ale mieszkanie z nią to jednak była dosyć ciężka sprawa, jak to ze starszymi ludźmi bywa, a to za dużo zużywam wody, a to nie za dużo prądu się zużywa itp. w rezultacie coraz częściej po pracy lądowałam u Grzesia w domu a z czasem zaczęłam też nocować i znosić po woli moje rzeczy. Oczywiście wszystko było owiane tajemnicą dziadek był przekonany, że mieszkam u babci, babcia, że nocuję u mamy. Na pewno ani babcia ani dziadek nie zaakceptowali by sytuacji, że mieszkam z narzeczonym bez ślubu i jeszcze na dodatek z jego rodzicami i tak narodziła się myśl, że weźmiemy ślub. Postanowiliśmy wziąć ślub cywilny (nawet nie mogliśmy wziąć od razu kościelnego bo Grzegorz nie był bierzmowany), na początku mieliśmy zrobić to w tajemnicy już nawet mieliśmy świadków, ale potem stwierdziliśmy, że jednak powiemy rodzicom ale nie chcemy żadnego wesela itp. Ślub i jakiś poczęstunek w domu. Jak już rodzice się dowiedzieli o naszych planach to wynajęli mała knajpkę i urządzili małe przyjęcie na 12 osób, tylko dla rodziców, rodzeństwa i dziadków. Ślub braliśmy 17 września 2005 roku i tak doszliśmy do liczby 15 w tym roku będziemy obchodzić Kryształowe Gody. A tak wyglądaliśmy w 15 lat temu

No i wreszcie doszliśmy do cyfry 13 tyle lat minęło od naszego ślubu kościelnego, który wzięliśmy 8 kwietnia 2007 roku i odbył się on w tym samym dniu co Chrzest św. naszego syna. Tydzień wcześniej mój mąż przyjął z rąk Biskupa Sakrament Bierzmowania w Katedrze świętych Janów w Toruniu. Przed Bierzmowaniem Grzegorz musiał przejść nauki oraz zadać egzamin przed księdzem, który go przygotowywał, dopiero został dopuszczony do sakramentu. A jeśli chodzi o przygotowania do ślubu chociaż mieliśmy już dziecko to musieliśmy przejść wszystkie procedury tak jak panna i kawaler bo tak widnieliśmy w kościele mimo, że według prawa byliśmy małżeństwem. Mieliśmy nauki przedmałżeńskie, kurs przedmałżeński, zapowiedzi, protokół przedślubny, spowiedź przedślubną a nawet dwie z tego co pamiętam. Ślub i chrzciny były w pierwszy dzień Wielkiej Nocy, o godzinie 10:30 odbył się chrzest Filipa, a o godzinie 15 poszliśmy do Kościoła tylko my ze świadkami i mój były szwagier jako fotograf, ślubu udzielał nam ówczesny Proboszcz, kościelny był bardzo zdziwiony że tylko przyszliśmy tak mała grupą a on rozwinął dla nas czerwony dywan. I tak kończy się dzisiejszy wpis. Miłego wieczoru 🙂

Reklama